Mija nas czas

Jadę autobusem, patrzę za szybę i podziwiam mijane obrazy. Przelatują jeden po drugim, były, a teraz ich nie ma.

Tak jest lepiej, więc chodźmy na dach

Postanowiłam zrobić coś, żeby nie "nie robić" jak zawsze nic, żeby nie pozwolić się zwyczajnie dziać. I zrobiłam.

Taka forma spotkania

Starannie wycięte trzy dni.
Oprawione w ramkę.
Postawione na półce.
Patrzą na mnie, a ja śmieję się sama do siebie.

I gdy tak usiądę, zamyślę się, to stwierdzam, że normalna to ja nie jestem, popieprzona, nawet mega popieprzona, ale jest mi z tym tak dobrze, tak błogo, że ah!

Akurat wpadłam na "Akurat".

Tak po prostu bez wahania

Niezależność ma słodki smak, niczym czerwone wino. Słodkie wystarczająco na tyle, że nigdy nie zemdli, a zarazem słodkie tak mało, że zawsze pozostawia lekką gorycz na ustach.

Coś czym zostałam zarażona, może nie bezpośrednio od chorującego, ale czy to istotne?

Arietta

Zaczęło się od wczorajszej ulotki wielkości codziennej gazety, w sumie to całej torby tych gazet. Później były słoiki, a dzisiaj zimny poranek, ale to raczej przez to, że miejsce jakieś takie osłonięte, a gdy już wyszło słońce okazało się, że czas wracać. I niby wszystko dobrze, a jakoś uśmiech zszedł mi z twarzy...