Noc

Kładę się do łóżka, pokój rozjaśnia jedynie światło ulicy. Wiem, że nie potrwa to długo, a jednak próbuję utulić "Dusie" i zasnąć. Nie myliłam się i tym razem, kwadrans później wstaję, zapalam światło. Noc znów staje się tą porą, w której zaczynam życie...

Zaczęłam myśleć o tych ludziach, którzy pojawiają się na naszej drodze po to by nas czegoś nauczyć, a gdy już tak się stanie trzeba pozwolić im odejść. Zastanawiam się nad tym, bo tak dużo gdzieś sobie poszło, a tak niewielu coś po sobie zostawiło. Zadziwiające jest  to jak łatwo przychodzi mi nieutrzymywanie kontaktu z nimi, przecież jeszcze jakiś czas temu byli, mniej lub bardziej, częścią mojego życia, a teraz ich nie ma, tak jakby nigdy nie było... 

Znów kładę się do łóżka, ale tym razem zaplatam nogi w Twoje nogi, rękoma wędruję po torsie, wtulam głowę w ramię... zasypiam...