Biografia prostego człowieka

Zbieram rzeczy do pudełek. Wyciągam stare zeszyty, notatki, papiery... Czytam kartki, które otrzymałam i w duchu uśmiecham się, aż nagle ze smutkiem zdaję sobie sprawę, że zrezygnowałam z realizacji swojego marzenia, że gdzieś po drodze, moje myślenie stało się tak bardzo realistycznie, aż zaczęłam się bać, że może się ono nigdy nie spełnić.

Strach sprawił, że nigdy nie powiedziałam o nim na głos i w końcu przestałam o nim myśleć. 

Dlaczego?

Dlaczego porzuciłam swoje marzenie?