"Chodź zobacz jak umierają idee i ideały..."

Ta sytuacja sprawiła, że czuję się dokładnie tak, jak wtedy gdy Armstrongowi udowodniono stosowanie dopingu. Coś we mnie pękło.

Śmierć ideałów jest gorsza od śmierci ludzi.

Czas iść dalej

Zdarza się, że zawieramy przyjaźnie na całe życie.

Zdarza się, że niektóre z nich naturalnie się wypalają - w naszych codziennych obowiązkach nie potrafimy znaleźć dla siebie czasu i mimo tego, że ciągle mamy kogoś w naszych myślach, w naszych sercach, przestajemy mieć o czym ze sobą rozmawiać. 

Zdarza się, że są takie relacje, które przetrwają mimo odległości i upływu czasu, a po powrocie czujemy się tak, jakbyśmy nigdy nie wyjechali. 

Zdarza się, że niektórych ludzi poznajemy tylko na chwilę. Przychodzą, uczą nas czegoś i nawet jeśli tego nie chcemy, muszą odejść. 

Ustalam priorytety, zrzucam z siebie część zadań, porządkuję plany, mówię "do widzenia" wspaniałym ludziom i czuję się jakbym traciła cząstkę siebie.